Çiçeklenme: Mart – Nisan (çok geç çiçeklenen bir
türdür)
Dağılım: İlk kez Göteburg Botanic Garden’da C.
scardicus x pelistericus arasında geliştirilmiş bir melez türdür. Daha
sonraları başka botanikçilerde aynı sonuçları tekrarladılar.
Yükseklik: Doğal ortamda bulunmuyor
Habitat: Doğal ortamda C. scardicus
ve C. Pelistericus her iki türde Makedonya’da Pelister dağında bulunur .
Genetik olarak birbirlerine çok yakın ve aynı cromozom sayısına sahiptirler fakat
aralarında melezler bulunduğuna dair herhangi bir bilgi bulunmuyor.
Çiçekler: Çiçekler birinci jenerasyon
sonunda açık sarı renklerde, çiçek tüpleri açık veya koyu mor renklerde ve taç
yaprakların uçları koyu kahve renktedir. İkinci jeneransyonda ise renkler daha
çeşitli, beyaza yakın açık veya koyu leylak renklerinde çok güzel örnekler
ortaya çıkıyor. Ben genelde melez örnekleri pek sevmiyorum fakat bu türün
melezleri gerçekten çok harika bir görünüşü var ve bu melezler için özel bilimsel
makale yapılıp yayınlanmış. Bir çok soğanlı bitkiye ev sahipliği yapan bahçenin
ismi verilmiş.
Segmentler: Stilus beyaz, açık sarı veya
portakal renkli, üç kısa parçalı, anterlerden daha uzun veya aynı boydadır.
Anterler sarı, filamentler tüysüz beyazdır.
Yapraklar: Yapraklar 3-4 adet, 2 mm. eninde,
çiçeklenme döneminde çiçek tüpünün üstündedir. Yaprakların üst taraflarında
ortadaki beyaz şerit bulunmuyor.
Korm ve tunik: Tunik ağımsı fibrilli ve apexe kadar
uzayan belirgin boyunludur.
Benzerleri: Şekil, boyut ve segmentleri
ile ailesi olan C. scardicus ve C. pelistericus’a benziyor fakat renk olarak
iki türün ortasında çok değişken renklerdedir.
Yetiştirme: Çok uzun bir kış ve çok serin
bir yaz isteği vardır. Yetiştirme koşulları ile de C. scardicus ve C.
pelistericus’ta olduğu gibi çok zordur. Yıl boyunca toprağının kurumaması
gerekir. İstanbul şartlarında yetiştirilmesi çok çok zordur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder